مَےں ِاّک کںدھ هاں سّجنا!
مِّٹی نُوں پُّٹ کے, کھُوهاں دے پانی پا,
سُّکی تُوڑی مِلا کے گارا کرکے,
هّتھاں نال مِّٹی گُنّھ, پاتھیآں پّتھ,
دھرتی 'تے آپ کھڑھی کیتی آ۔
سمےں نال میںه, جھڑیآں پَےن 'تے,
کھُر جاںدی, کدے کّلر پَے جاںدا,
بھُر-بھُر کے کھِّلر جاںدی۔
مُسکرا کے اُّڈ پَےںدی, نال هنےریآں۔
تے رل جاںدی پھِر پَےلیآں نال۔
ِاه پھِر پُّٹ لِآاُںدے مَےنُوں,
دھرتی دی هِّک لّگ سُّتی نُوں, دھوکھےباز۔
پھےر سںچِآں نال چیکنی مِّٹی کهِ۔
کّچیآں ِاّٹاں پا, موهر آپنی لا۔
سُورج دی تپش سُکا, رےڑھے بھر بھّٹھے پا۔
ساه بںد کر, ساڑ کے, مار مُکا۔
نواں رُوپ شِںگارِآ, اُسارِآ۔
ِانسان نے, تے پھےر سِرجِآ۔
پّکی ِاّٹاں دی کںدھ کهِ, تے ورتِآ۔
آپنِآں توں اَوهلا کرن لای۔
پهِلاں کای کیڑے, چُوهے کھُّڈاں پُّٹ۔
گٹاراں تے سّپ پرِوار پالدے۔
مےری تهِ تھّلے, انںداں دی نگری وسا۔
مَےں ٹھںڈھی هو مُسکرا چھّڈدی۔
مَےں سوچدی سی بهُت تںگ کردے۔
ِاه جانور مَےنُوں, دںدیآں وّڈھ دےن مُکا۔
پر کی پتا سی, اّگے دا رستا۔
اّگ وِّچوں وی تهِ کرنا پَےنا۔
دھرتی دی مِّٹی نُوں ِاهناں پھےر پُّٹ لَےنا۔
پانی نال بھيوں, گُنّ, سںچے پا۔
ِاّٹاں بنا, سُکا, بھّٹھے دی اّگ تپا۔
آپا وارن تے وی کھڑے هونا پَےنا۔
سِمِںٹ دے پلستر اَوڑھنے پَےنے۔
سںگمرمر ٹاِالاں کِسے جیا نُوں,
مےرے لاگے نهیں لّگن دےنا۔
چھِپکلی روںدی مَےنُوں وےکھ-وےکھ۔
جالے لااُن لای کای کیڑے,
کیڑیآں هاردے تے ڈِگدے وےکھے۔
مےرے گل لّگن دی تڑپ وِّچ۔
پِّپل, بوهڑ نهیں اُُّگدا۔
جھیت جو نهیں کوای رهی کھالی۔
سلھاب وی مُکا ’تی دُشمناں۔
مَےں ِانسان دی ترّکی ماپن,
جوگی رهِ گای لاش بن۔
تے جِّتھے مَےنُوں کھڑھی کر 'تا ِاهناں۔
مُڑ اَوتھے وی کُجھ نهیں اُّگنا۔
ِاهناں چھنّاں ڈھاه, دِّتے لَےںٹر پا۔
ڈِگن دی کوشش وِارتھ هُن۔
کِاُںکِ کُدرت هی رهِنی آخر۔
تے دُّکھ مَےنُوں کِ مَےں کںدھ بنی۔
بنی کدے کُدرت دا هِّسا نهیں۔
سگوں کھا کُدرت دا هِّسا گای۔
روای سرب جد گل لّگ مےرے
وےکھی جد کاگز-کلم پھڑھی۔
درداں ماری نُوں درد دّس۔
کوی دا بن مَےں کِّسا گای۔
کاش! ِانسان کںدھاں نا کردے۔
مےرے جیا جںتُو وی نا مردے۔
کُجھ اُّگ پَےںدا, ِاه کھا چھّڈدے۔
