مَےں جد اےس دِشا ول تُرداں
مےرے اںدر بُجھ بُجھ جاںدے
پِآر تے وِشواس دے دیوے
اےس دِشا وِچ اَےسا کی اے
بِن جھّکھڑ هی ڈولن لّگدے
آس اتے دھرواس دے دیوے
بھُّل جاواں تاں وّکھری گّل اے
ےاد کراں تاں اجے وی سّل اے
کَون بھرتھری کِهڑی پِںگلا
کِّتھے هواے
کد دے مواے
مےرے من دیآں مڑھیآں اُتے
کِاُں جگ پَےںدے رات براتے
درد بھرے ِاتِهاس دے دیوے
دُّکھ دا دےش, هِزر دی دُنیآں
کهِر دا راج, سُکھن دی دےهلی
ڈول گاے تاں ڈول گاے پھِر
مَےں کی کراں, کرےں کی تُوں وی
رّت دا تےل, درد دیآں لاٹاں
رُوه دی پَون, ماس دے دیوے
کی دِسِآ ِاهناں دی لواے
تُسیں هزُور کھپھا کِاُں هواے
مار کے پھُوک بُجھا کِاُں دِّتے
دُّکھ دی جوت, داس دے دیوے
اےتھے ڈُبِآں, اَوتھے اُّگِآ
اےتھے بُٹھِآ, اَوتھے جگِآ
دھرت 'تے نھےر کدی نایں پَےںدا
دُور کِتے جگدے رهِںدے نے
بُّجھ جاںدے جد پاس دے دیوے
بںد ن کر تُوں شبد کوش نُوں
کاِام رّکھ وِوےک هوش نُوں
دّدا درد دے نےڑے تےڑے
دےکھیں تَےنُوں مِل هی جاونگے
دھّدھا دھرواس دے دیوے
ِاس دیوے دی لواے بهِ کے
نِّب دی نوک تے کاگز راتیں
گھُسر مُسر کی گّلاں کردے
جو بںدے دے اںدر جگدے
جھّکھڑاں وِچ وی بُّجھدے نا جو
سِدک مهُّبت آس دے دیوے
جان کھِلاپھ گھُماراں دے جو
پےںجِآں واهیکاراں دے جو
تےلیآں تے ترکھاناں دے جو
ساڈی لواے بهِ کے کوای
اَےسے اّکھر پا نهیں سکدا
پھُوک کے رّکھ دِآںگے ورکے
اسیں هاں کاٹھ-دواکھی رّکھے
مِّٹی تےل کپاس دے دیوے
مِّٹی گُنّھو
چّک چڑھاوو
آوی تاوو
اتے پکاوو
وّٹیآں وّٹو
تےل چُآوو
اّگ لِآوو
لاٹ چھُآوو
تاں کِدھرے جا کے جگدے نے
کھاب کھِآل کِآس دے دیوے
اهُ چُنّی دا اُهلا کر کے
تھالی دے وِچ دیوے دھر کے
کوِتا ورگی کايا کوای
بالن چّلی سّچ دی دےهلی
پِآر بھری ارداس دے دیوے
