مَےں جمنا
اَودوں وی ِاںج هی وگدی۔
سںدھِآ وےلے
ِاّک دُوجے نُوں کهِںدے سُندے
کوی بوںجا مےرے کںڈھے جُڑدے
اُّچے پربت ساهوےں سجدا کردے
مهاں کوی نُوں سیس جھُکااُںدے
تے بهِ جاںدے مار چَوںکڑی
اّگے پِّچھے۔
باںکے شبد نوےں الںکار ساںبھنے
مُشکل هُںدے
کوِتا واںگ پھُهارے اُٹھدی
واهوا هُںدی تے کھِںڈ جاںدی
مےریآں چھّلاں اُّتے چھهِبر بن کے
هُن وی جد کوای شاِار کتل هووںدا
آپنی لّتھ-پّتھ رُوه دی
لاش اُٹھا کے
چُّپ-چاپ آ بَےٹھے مےرے اےسے کںڈھے
اےتھے تھاں ‘تے
