مَےں کد کِها
کِ تُوں نںدپُر نُوں نا جا
اکال تکھت تے نا بَےٹھ
مَےں کد موڑداں گڑھی وّل جان توں
کِ بںد بںد نا کٹوا
ٹوٹے ٹوٹے نا کروا بّچِآں دے
هار پوااُن لای
اںمرِت نا چھکا!
مَےنُوں تاں پںج هی بهُت نے
پر اُهناں چوں کِسے دے دھڑ اُتے
سِر تاں هووے
کوای تاں هووے
لکیر کھِّچن والا کھںڈے نال
چاا تاں هووے گڑھی وِّچ جُوجھن دا
ریجھ تاں هووے نیںهاں وِّچ کھڑھن دی
ججبا تاں هووے توی تے بَےٹھن دا
باںهاں تاں هون بںد بںد کٹوااُن جوگیآں
سِر تے کھوپریآں تاں لهااُن لای
کتل وارن جوگا سیس تاں هووے دِسدا
پهِلاں جِهڑے سجے پھِردے نے
کِتے تھوڑے نے
اُهناں دے دُر-کارنامے تاں گِن
سںگتاں دیآں کِرت کماایآں
هڑّپ گاے نِّجی هِّتاں لای
کھا گاے ماس لالو دی کِرت دا
لهُو بھُّکھِآں پهِراں دا وی پی گاے
تے اجے وی سںگت دیآں بھےٹاواں کھُّلھ کے ورتی جا رهے هن
کِنّی کُ بھُّکھ هَے ِاهناں دے دراں تے
کِاُں اےنا لالس دا هنےر ِاهناں دے گھراں 'چ
روکاںگے نهیں جھّلاںگے
کوای بےادب نهیں هون دےواںگے
ننکانے اںبرسر دا سبد
پر سرُوپ کِّتھے گُںم هو جاںدے کای کای سَو
کدے پُّچھِآ ِاهناں نُوں?
پرساد پاٹھاں بھےٹا لای
گُپلیکےٹ پرچیآں کِوےں
چھپ جاںدیآں نے اَوسے پرَےس تے
جِتھے گُرُو نانک دے پاون بول چھپدے نے
تُوں کّل اکال تکھت تے گِآ سی
تَےنُوں ےاد نا آيا?
اَوتھے کِاُں نا مّتھا ٹھنکِآ
کِاُں نا ِاهناں نُوں
پهِلاں ِاه سّبھ کُجھ بِٹھا کے
پُّچھِآ?
کِاُں نا لاای ِاهناں پُجاریآں دی کلاس
اَوداں کهِنا مےرے سبھ گِآن هَے
گِآن هووے اُهدی لوا ورتی دی
سںواد دی تےگ نالوں کُجھ نهیں تِّکھا هُںدا
گاںدھی گنےس کِاُں چھپے کرںسی تے
دُنیآں دی کرںسی تے
بابا نانک دا سںدےس کِاُں نا چھپے?
کِاُں نا اُکرِآ جاوے سِرناواں اُس سُورج دا
کھںڈا کےسری نِسان تاں رںگاں چ هووے
باایبل دُنیآں دے هوٹلاں
دے هر کمرے وِچ دراجاں وِچ
پای مِلدی هَے
نانک دا سںدےس پھِلاسپھی کِاُں نهیں
کی کردیآں نے ِاه سِّکھ سںستھاواں
پَےںپھلِٹ کِاُں نهیں ننکانے دے
مُورت کِاُں نهیں کرتارپُر دے کھےتاں دی
چھےهرٹا ساهِب دا چِّتر کِاُں نهیں
کی سوارِآ اُهناں نے
سِّکھ هی سن اُه
جِهڑے پںجاب سرکار ساںبھدے
رهے نے-
چںڈیگڑھ تے پںجابی بولدے
ِالاکے وی نا لَے سکے
هرِآنا هِماچل کِاُں نهیں واپِس مںگِآ
ورتے پانی دا مُآوجا کِاُں نا کوای دےوے
سرهّداں کِاُں نا ڈھاهیآں
واگے باڈر کِاُں نا کھُلھوااے
من نیواں مّت اُچی
سُنےها هَے سانُوں
ےاد رّکھیں
اجے کَوم دے چُراسی دے
جکھم نهیں بھرے
جد ےاد آاُںدے نے
اُه دِن تاں بّچے
راتاں وِّچ کںب کںب اُّٹھدے نے
هجاراں ماواں باپ کبراں نُوں ٹُر گاے
تَےں پھَےسلے کِاُں نا مںگے انّھیآں ادالتاں توں
پهِلاں ِاه اُّتر دےا لِکھ کے
اگلی چِّٹھی وی لِکھ رِهاں
اُه وی پڑھ لایں
بهُتے تّتے کاهلے نهیں وگیدا
تھّک جاایدا
گلتیآں هو جاںدیآں هن
پھِر سوَےچِںتن کردا پھِرےںگا
