مَےں کّلھ اسمان ڈِگدا تارے ٹُّٹدے, چنّ بُّجھدا دےکھِآ هَے
مَےں تَےنُوں هور هُںدا دُور جاںدا گَےر بندا دےکھِآ هَے
کای گرزاں دیآں گںڈھاں کای لُکوےں جِهے هاُمَے دے ٹاںکے
مَےں ِاس رِشتے دی بُنتی دا پلٹ کے دُوجا پاسا دےکھِآ هَے
تُوں جِس نُوں کھاک اںدر سُّٹِآ سی, رُل گِآ هَے, سمجھِآ سی
کِ اُه تاں بیج سی اّج آپ اُس نُوں مَےں بن کے پھُّل کھِڑِآ دےکھِآ هَے
سِرپھ مَےں هی رهی هاں اُمر بھر سردل دے لاگے بُّت بن کے
مَےں آپنے دِل نُوں تاں ِاس گھر 'چوں لّکھاں وار بھّجدا دےکھِآ هَے
تُهاڈے واستے جو کُجھ نهیں, دیوا ن جُگنُوں, مَےں تاں اُس نُوں
اُدھی نِّکی جِهی دُنیآں 'چ سُورج واںگ جگدا دےکھِآ هَے
