مَےں کھُد توں دُور بےسک جا رِها هاں۔
مگر نجدیک تےرے آ رِها هاں۔
جو دِل مهِسُوس کردا هَے مَےں اُسدے,
جُباں 'تے آاُن توں گھبرا رِها هاں۔
مَےں جِسدے سااے وِچ بهِںدا سی هُن تّک,
اُسے دیوار نُوں کِاُں ڈھا رِها هاں۔
مَےں سُلجھااُںدا هاں ِاس گُّتھی نُوں جِنّا,
مَےں ِاسنُوں اَونا هی اُلجھا رِها هاں۔
کدوں, کِس وکت, کی کهِںدے نے لوکیں,
مَےں لوکاں نُوں سمجھدا جا رِها هاں۔
