مَےں مُکںمل آستھا رّکھی جِهڑے اوتار وِّچ۔
بھَےڑیآں رسماں نُوں اُس نے چھےکِآ سںسار وِّچ۔
هُکم ِاه کِهو جِها دِّتا هَے لوکاں نُوں تُسیں,
لَے کے سابت سِر نا آوے کوای وی دربار وِّچ!
پھِر اُه کِس دے واستے هںجھاں نُوں ساںبھی جا رِها,
جد نهیں بچِآ کوای اُس دا بھرے گھر-بار وِّچ۔
آ گای هَے رُّت کِهی پھُلکاریآں کّڈھدی هوای,
کِرت دی تھاں وِک رِها کِرتی هَے اّج بازار وِّچ۔
جو نِآں ڈھُوںڈن لای تُرِآ سی پھڑ جگدی مشال,
کِاُں اُهنُوں جیون بِتااُنا پَے رِها اںدھکار وِّچ?
تُر پوےگا ڈھارِآں وِچلی وسوں نُوں لَے کے نال,
وےکھ لَےنا ِانکلاب آوےگا تد سںسار وِّچ۔
