مَےں پُونی دا چنّ بنا کے رستا تّکِآ چےتر دا۔
خورے کاهنُوں مےرے کولوں مَوسم جھّکِآ چےتر دا۔
هرِآ بھرِآ رُوپ سُلّکھنا, هِرسی نزراں کھا گایآں,
هِّجراں دے پّتجھڑ وِچ جھّڑ جھّڑ جوبن تھّکِآ چےتر دا۔
موراں واںگ هےاتی پَےلاں پاںدی پاںدی هپھ گای,
جادُوگرنی رُّت نے آ کے ساه کی ڈّکِآ چےتر دا۔
اےنی گل ای پُّچھنی سی مَےں شیشے دے گُلداناں توں,
کاغز دے پھُّلاں کِاُں نںگا سِر نهیں ڈھکِآ چےتر دا۔
تےرے باجھوں نَےن نِراسے, دِلڑی چَےن کی پاوے,
تےرے باجھوں رُّتاں نے وی موهرا پھّکِآ چےتر دا۔
اےس ورھے وی نےری جھُّلی بُور پِآ جد لغراں تے,
اےس ورھے وی رُّکھاں اُتے پھُّل نا پّکِآ چےتر دا۔
کِتھوں نیجھ اساڈی وِچوں چُّکے رںگ مُسّور نے,
کَےنوس اُتے کھُّلھ کھلوتا مںزر اّکِآ چےتر دا۔
دِل ٹهِنی تے پُںگرن کلیآں اّکھ دی ِاّکو سَےںتر تے,
اُهدے باجھوں هِرکھ هواواں مُّکھڑا ڈھکِآ چےتر دا۔
مَےں شاخاں توں جھڑدے هر پّتر دی لُوهنی لِکھنی آں,
مےرا دےںه وی تاهیاَوں مُّکھڑا وےکھ نا سکِآ چےتر دا۔
مَوسم ورگے پردے دا کِاُں پردا جِںدڑی هوای اے,
کِاُں پردے نے پردے اُّتوں پردا چُّکِآ چےتر دا۔
سُغرا سّدف مَےں آس وِآهی خواباں بھری هوےلی وِچ,
وےکھ کے سّچیآں تابیراں بهُوں دِل دھڑکِآ چےتر دا۔
