مَےں سُناں جے رات کھاموش نُوں
مےرے دِل 'چ کوای دُآ کرے
ِاه زمین هووے سُراںگلی
ِاه درکھت هون هرے بھرے
اےتھوں کُل پرِںدے هی اُڑ گاے
اےتھے مےگھ آاُںدے وی مُڑ گاے
اےتھے کرن اّج کل بِرکھ وی
کِتے هور جان دے مشورے
ن تاں کُرسیآں نُوں ن تکھت نُوں
ن سلیب سکھت کُرکھت نُوں
ِاه مزاک کرن درکھت نُوں
بڑے سمجھدار نے مسکھرے
هُن چیر هُںدِآں وی چُپ روے
هُن آرِآں نُوں وی چھاں دوے
ِاه جُ آکھدا سی مَےں بِرکھ هاں
هُن وکت آيا هَے سِّدھ کرے
مَےں چلا کے تیر کمان 'چوں
رّت سِںمدی سوچاں نِشان 'چوں
تاں دُآ ِاه نِکلے زبان 'چوں
مےرا تیر ڈِّگ پاے اُرے پرے
مےرے پِںڈ دی نیںد نُوں چیردی
گّڈی لںگھی رات اکھیر دی
ٹُّٹی نیںد بِرکھ فکیر دی
پیلے پّتے مُسافر اُّترے
کوای لپھز لپھازاں دے ساک وِچ
ن گھُٹن سهے کِسے واک وِچ
تدے جھِجکداں کُّجھ آکھدا
کُّجھ لِّکھدِآں مےرا من ڈرے
اُه بنا رهے نے ِامارتاں
اسیں لِّکھ رهے هاں ِابارتاں
تاں جُ پّتھراں دے وجُود وِچ
کوای آتما وی رِها کرے
کوای ساک کد هَے همےش تک
ِاک تاپمان وِشےش تک
جُڑے رهِن تّتاں دے نال تّت
پھِر ٹُّٹ کے هو جاون پرے
اُه سی ےودھا کاهدا پھکیر سی
اُهدے لپھز هی اُهدے تیر سی
تے اُه لپھز کّڈھے زبان 'چوں
پهِلاں آپنی رّت 'چ هی نم کرے
کُّجھ لوک آاے سی بےسُرے
مےری توڑ بِرتی چلے گاے
هُن مُڑ کے راگ پِرو رِهاں
تے مَےں چُگ رِهاں سُر بِّکھرے
ِاک واک سُن کے سِهر گاے
چنّ گُںمِآں تارے بِکھر گاے
مےرے من دے نیر گںدھل گاے
بڑی دےر تیک ن نِّترے
چّل سُورجا, چّل دھرتیاے
مُڑ سُنّ سمادھی 'چ پرتیاے
کّل رات هواے نے رات بھر
اےهی تارِآں وِچ تزکرے
