مَےں سُنِآ تےرے دربار وِّچ,
سبھ بول پُگااے جاںدے نے۔
سِر دے کے تَےنُوں سِںگھا وے,
پھِر کَول نِبھااے جاںدے نے۔
مَےں سُنِآ تےرے وِهڑے وِّچ,
رّب بُوٹے لااے پِآر سی۔
سِّکھی دا دھرم بچااُن لای,
اُه وار دِّتے تُوں چار سی۔
اسیں سِّکھی دھارن کرن لای
تےرے دّسے راهاں ’تے تُرن لای
پهِنے پںج ککار نے
پر تےرے واگُوں سِںگھا کِنّے
پُّت وارنے چار نے۔
تُوں ماں واری, تے پِاُ وارِآ,
دِّتے گُرسِّکھی دے بھںڈار نے۔
پر تےرے واگُوں سِںگھا کِنّے,
پُّت وارنے چار نے۔
تُوں مَےنُوں دے اشیرواد,
کِ تےرے پںج ککار سجا لواں۔
تُوں پُّت وارے سی دھرم لای,
مَےں تےری کُدرت نُو بچا لواں۔
مَےں نانک ساهِب دا نام لَے کے,
نالے جپنے ِاّک اَواںکار نے۔
پر تےرے واںگُوں سِںگھا کِنّے پُّت وارنے چار نے۔
