مَےں تاں اجے بیج نُوں
دھرت چھُهاای سی
پانی د گھُّٹ پايا سی-اَوهدے تن 'تے
بیج جاگِآ اّکھاں کھولھیآں
هِّک 'چوں پهِلاں مےرے لای
پَودا بن اُّگمِآں
مَےنُوں ساه بکھشن لّگا
نِّکا جےها بُوٹا بن
مےرے ساهمنے جُآن هُںدا گِآ
کِتے نا جاںدا آاُںدا
ِاک جگا تے هی کھڑھا کھڑھا
مےرے لای پّتِآں دا اںبار بن
جھّلن لّگا پّکھیآں
مےرے کولوں اُه پانی هی مںگدا
مےرے وِهڑے دا شِںگار
موڈھِآں 'تے اُه کای کبیلداریآں چُّک
کھڑھا هو گِآ مےرے نال
مےری اُداسی پرےشانی وےلے
کرُوںبل بنن نُوں کهے
رںگ بِرںگے پھُّلاں نال پرچااے مےرا دِل
مےرے نال هّسے گااے
توتلیآں گّلاں بّچِآں واںگ
چُّپ چُپیتا کرے
هاں ناںه 'چ پّتِآں دے سِر هِلاوے
گھر 'چ اںبر سّد لِآوے
مےرا نِّکا جےها پَودا جوان هو گِآ هَے
تِّکھڑ دُپهِراں جھّلدا وی درد نا دّسے
پھِر وی مُسکرااے هّسے
مَےنُوں مےریآں تںگیآں تُرشیآں پُّچھے
اَوهدے پّتِآں نے پون سّدی
پھُّلاں نے گُلزار کھِںڈاای
تن توں توڑ توڑ فل وی دِںدا
ِاک پانی دے گھُّٹ بدلے
ِاک دِن کهِںدا
جے چیساں گھّٹ کرنیآ تاں
اےنا سّچ دے نےڑے نا جاایں
جو کالے ساںولے چِهرے دِسدے نے
هِّکاں ِاهناں دیآں گوریآں سُّچیآں
مّتھِآں تے لِکھیآں مُسکراٹاں 'چ
سَو سَو هااُکے هُںدے نے
پانی تے پلدا هّسدا بُوٹا
مےرے نال دُّکھ سُّکھ کردا هَے
کهِںدا تُوں اَےںوےں سَو سَو لوڑاں نا بنا
ساهاں نال ِاشک کر
پَےڑاں نال مںزِلاں گِن
سَوں کے کی کرےںگا
سُپنے تاں باهر لّبھ رهے نے تَےنُوں
کهِںدا جاگدا رِها کر کدے کدے
خُر گاے خاب
مُڑ پلکاں 'چ نهیں پرتدے
لَے فڑھ ِاه پھُّل-تے هّس کے وِکھا
لَے فل کھا سدیآں دی بھُّکھ مُّکے
جاه ِاک پانی دا گھُّٹ پِآ مَےنُوں وی
تھوڑی جےهی پِآس لّگی هَے
