مَےں تےری آکھری کوِتا آں۔
اَواے شَےری تُوں بول کِاُں نهیں رِها, اَواے شَےری تُوں سُن کِاُں نهیں رِها۔
اَواے شَےری تُوں اُّٹھ کِاُں نهیں رِها, اَواے شَےری اّکھاں کھولھ کِاُں نهیں رِها۔
مَےں تےری آکھری کوِتا آں۔
اُّٹھ تے سُن مَےں کی کهِ رهی آں, دِّتا درد تےرا مَےں کِںجھ سهِ رهی آں۔
مےریآں کُجھ ستراں ادھُوریآں پایآں نے, ادھُورے ساهاں نال مَےں کِںجھ رهِ رهی آں۔
مَےں تےری آکھری کوِتا آں۔
تےری کبر تّک تاں مَےں آ سکدی, پر مےری اُس وِّچ کوای جگھا نهیں۔
کُجھ بول تاں لِکھاں مَےں تےرے لای, پر ِاهناں لفزاں 'چوں کوای سکا نهیں۔
مَےں تےری آکھری کوِتا آں۔
دس شُرُو کِاُں کیتی جے پُوری کرنی نهیں سی, جے چھّڈنا هی سی تاں باںه پھڑھنی نهیں سی۔
مَےں سو رهی سی لفزاں دی کاِانات وِّچ, هاکاں مار مار مَےنُوں لّبھنا نهیں سی۔
مَےں تےری آکھری کوِتا آں۔
لوکاں لای تاں کاگز تے سِآهی آں مَےں, کِسے گُںمنام شاِار دی بُراای آں مَےں۔
دُنیآں جو وی سمجھے پر مَےنُوں پتا, شَےری تےرے دِل دی گهِراای آں مَےں۔
مَےں تےری آکھری کوِتا آں۔
تےرا مےرا ساتھ چاهے دو پل دا هی سی, پر آپنے نام کر گِآ اے تُوں۔
چاهے چھّڈ گِآ اے ادھُوری نُوں تُوں, جاںدا هويا نال لَے گِآ اے مےری رُوه۔
مَےں تےری آکھری کوِتا آں۔
بےغَےرتا کُجھ پِآر تاں دے جاںدا, چاهے ٹُّٹے هی کُجھ خُآب تاں دے جاںدا۔
ِاّک ساه دے جاںدا بھاںوےں ادھُورا هی, پر مَےنُوں آپنا ناں تاں دے جاںدا۔
مَےں تےری آکھری کوِتا آں۔
ِاه لفز نا کِسے دے آپنے بندے, هر کِسے دے بُّلھاں دی ِاه شان بندے۔
مَےں چاهے آکھری ادھُوری کوِتا تےری, پر تےری کبر 'تے مےرے ماں-باپ بندے۔
