مَےں وےلے دا ےُوسُف مَےنُوں دّسِآ ِانھاں سزاواں نے ۔
تَےنُوں کھُوه وِچ سُٹ دِّتا اے, تےرے ویر بھراواں نے ۔
رُّت بدلن دے نال بدل گاے, سارے منزر باغاں دے,
رُّکھاں تے پّتا نهیں چھّڈِآ, پتجھڑ دیآں هواواں نے ۔
فِراَوناں دا دَور هَے آيا, ممتا دی مجبُوری وےکھ,
درِآ دے وِچ روڑھ دِّتے نے آپنے پُّتر ماواں نے ۔
مَےں دھُّپاں دا آشِک آپنا آپ بچاکے لںگھِآ هاں,
مَےنُوں جد وی کول بُلايا, دیواراں دیآں چھاواں نے ۔
مَےں وی کُّجھ بےاَےب تاں نهیں ساں, پر مےرا سِر اُّچا سی,
مَےنُوں اّت شرمِںدا کیتا, ےاراں دیآں ختاواں نے ۔
درِآواں نُوں چھےڑ رهے سن, کںڈھے کِنّی مُّدت توں,
پانی وِچ ڈبو دِّتا اے, کںڈھِآں نُوں درِآواں نے ۔
ناں دی جھُوٹھی لّج دی خاتر, لوکاں دی پّت لاهُںدے نے,
ِانساناں نُوں وهِسی کیتا, 'آرِف' ِانھاں ناواں نے ۔
