ِاه مجبُوریآں دُّکھاں-درداں دے گھےرے۔
بهُت دُور تک هن هنےر-هنےرے۔
نهیں مُّکنا پَےںڈا ِاه تُوں سمجھ لَے,
سپھر هَے مُهّبت دا رستے لمےرے۔
مَےں هُن وی تِرے پِآر دا مُںتجِر هاں, ک
ای راتاں لںگھیآں گاے کای سوےرے۔
اُهو بن گاے هن جمانے دے رهِبر,
مَےں اّج وی هاں کهِںدا جِنھاں نُوں لُٹےرے۔
کدی ِادھروں وی گُجر کے تاں وےکھو,
بهُت رَونکاں نے پھکیراں دے ڈےرے۔
