مےری کِرت نُوں لُّٹن والڑيو, کِاُں پیوو رّت بهاراں دی ۔
ِاه دھرتی هَے مزدُوراں دی, ِاه نهیں سرمااےداراں دی ۔
مےرے تےسے اتے هتھَوڑے نے, لّکھ مںدر مهِل اُسارے هو ۔
پر مےری نیںد اُتارن نُوں, کّکھ کانِآں دے هن ڈھارے هو ۔
اّج مےری مِهنت دا سدکا, کاراں تے کاراں آ گایآں ۔
کر کتل بسںت اساڈی نُوں, کای مست بهاراں آ گایآں ۔
هَے دُونا ٹھاٹھ امیراں دا, ودھِآ چَونا سرمايا اے ۔
پر مےری روٹی دا ٹُکڑا, هُن ختم هون 'تے آيا اے ۔
جد وی اُپرالا کرکے مَےں, زںجیر توڑنی چاهی اے ۔
ٹُّٹی نُوں ٹاںکے لا لا کے, تکدیر جوڑنی چاهی اے ۔
دھرماں 'تے خترا بن جاوے, کانُونّ 'تے خترا آ جاوے ۔
مزهباں دے ٹھےکےداراں دے, جنُونّ 'تے خترا آ جاوے ۔
دے فتوا دےش-دھروهی دا, جےلھاں دے بُوهے کھُّلھ جاںدے ۔
انّھے هو وِّچ تشّدد دے, بںدے نُوں بںدا بھُّل جاںدے ۔
هر شَےا وِچ زهِر ملااُںدے نے تے بن بهِںدے نے لّکھپتی ۔
پر سرگھی جںمنوں نهیں رهِںدی, جد دھرتی هووے گربھوتی ۔
پھِر سیکھاں توڑ مجُور کهے, ِاه سّبھے کُجھ هی مےرا اے ۔
جِس نُوں تُوں آپنا دےش کهےں, اُه تےرا نهیں اُه مےرا اے ۔
ِاه فسلاں بنّے سّپاں نے, مےرے دادے نُوں ڈںگِآ اے ۔
مےرے ویر دے بھُّکھے ڈھِّڈ وِچوں, ِاک تپدا سریآ لںگھِآ اے ۔
اَوه چّکر کھا کے ڈِّگِآ اے تے کردا گںد جو ساف تےرا ۔
نهیں تاکت پااُںدا وَےد کوای, آه ! تڑپھ رِها اے باپ مےرا ۔
ِاس کارخانے دے بالن وِچ, مےری ماں دا جِسم هی بلدا اے ۔
تے جوبن مےریآں بھَےناں دا, سڑکاں دے کِنارے ڈھلدا اے ۔
مےری پتنی دے والاں دا, بِجلی نے تانا تنِآ اے ۔
مےرا هی مُڑھکا چو چو کے, ِاه جھیل-بھاکھڑا بنِآ اے ۔
جُ تےرے باغیں پھُّل کھِڑے, مےری بّچی دیآں مُسکاناں نے ۔
اسیں چیر پهاڑاں دی هِّکڑی, وِچ بھریآں آپنیآں جاناں نے ۔
جد وِهل مِلے رَےستوراں 'چوں, آ نشا اساڈے 'تے تارے ۔
جھّٹ بُّلھاں دے سِرهانے تُوں, جیپاں دے هارن آ مارے ۔
ِاه دھرتی ساڈی ماں ورگی, نا ِاس نُوں کُجھ وی بھُّلِآ اے ۔
ِاه سبھے جاندے کھےتاں وِچ, هَے کِس دا خُون جُ ڈُلھِآ اے ۔
مَےں تھّک گِآ هاں سُن-سُن کے, اّج کهِن دی هِںمت کردا هاں ۔
لهِرا جھںڈا سںگراماں دا, اّج پھےر بغاوت کردا هاں ۔
پھِر کِاُں نا اّج مزدُور کهے, جو دھرتی 'تے اُه مےرا اے ۔
جِس نُوں تُوں آپنا دےش کهےں, اُه تےرا نهیں اُه مےرا اے ۔
