سُّدھ آتما پهِلاں پرگٹی,
مجهب ِاس دے پِّچھوں آيا۔
دھرم, سّچاای دی چٹان تے,
مجهب نے ِاّک مهِل بنايا۔
مجهب دے پانی نُوں گںدا,
کیتا جدوں جمیر پھروساں۔
جِاُں کی تِاُں چٹان هی رهِ گای,
مجهب دا هو گِآ سپھايا۔
مجهب دا گڑھ ڈھهِںدا جاوے,
تھاں تھاں پَےںدے جان مُگھارے۔
تھوبے لا لا لِّپی پوچی,
جان بھگت جن رل کے سارے۔
لٹک رهی هَے تار دماں دی,
دھن دَولت دا پھڑھی سهارا۔
