مّما کهے مِل گاے جِنھاں گُرُو پُورے, چھّڈ گاے شریکتاں-وادیآں نُوں۔
جِهڑی مںزل اںدر فّکر کھےڈدے نے, اَوتھے خبر ن پںڈتاں-کازیآں نُوں۔
جِنھاں آشکاں دے سِراں نال داوے, اَوه کی جاندے پاسِآں-بازیآں نُوں ۔
جِنھاں تِآگِآ بھوگ پدارتھاں نُوں, اَوه کی جاندے جیبھ سوادیآں نُوں۔
اَوه کی جاندے کوٹ پتلُون بردی, جِنھاں پاونا تےڑ تڑاگیآں نُوں۔
گِٹ-مِٹ اںگرےزی دی جاندے کی, جِنھاں بولنا خاس پںجابیآں نُوں۔
چِّٹھی مَوت دی دے ِاںتزار جِهڑے, اَوه کی جاندے کاٹ-جوابیآں نُوں۔
رّکھے جِنھاں نے نفر گُلام دھوبی, اُه نا پهِندے کّپڑے داغیآں نُوں۔
جِهڑے مست-المست آزاد هواے, اَوه کی جاندے غمیآ-شادیآں نُوں۔
خانے آپدے جِنھاں برباد کیتے, اَوه کی جاندے اَور ابادیآں نُوں۔
جِنھاں دِلاں تے دھنُکھ ٹکور لّگے, اَوه کی جاندے سےٹھ-نوابیآں نُوں۔
جِنھاں ِاشک, هکیکت هکیکت جاتا, اَوه کی جاندے ِاشک-مجازیآں نُوں۔
جِنھاں الف دے هرف نُوں هِفز کیتا, اَوه کی جاندے ِالم کِتابیآں نُوں۔
جِنھاں اںدروں پھےر دیدار کیتا, اَوه کی جاندے نے کابے-هاجیآں نُوں۔
جِنھاں رّکھِآ ِاک مهِبُوب راجی, اَوه کی جاندے هور نرازیآں نُوں۔
جِهڑے رهِن نِهال هر هال اںدر, اَوه کی جاندے مرب شرابیآں نُوں۔
هوای جِنھاں دی ٹھیک نِسچل برِتی, اَوه کی جاندے جھُوٹھ سمادھیآں نُوں۔
جِںدا جِگر دا کھُلھِآ دےا سِںگھا, رّب لّگِآ جِنھاں دا چابیآں نُوں۔
