مناں مُوںهیں هَے اےس دا بھار هُںدا,
جِهڑی گّل اے ماسِآں تولِآں دی ۔
سبھ کُجھ دےکھ تے مُوںهوں نا کهِ کُجھ وی,
آدت پا کے گُںگِآں بولِآں دی ۔
سوچ سمجھ کے جیبھ هِلاای دی اے,
ساںجھی کھان هَے هیرِآں کولِآں دی ۔
سِآهکاریآں نے کالا مُوںه کرنا,
شرم رّکھ لَے چِّٹِآں دھَولِآں دی ۔
