مَےں دُّکھ سُّکھ دا راجا هاں, مَےنُوں لوک فکیرا کهِںدے نے۔
مَےں هر غم پی کے تازا هاں, مَےنُوں سُّکھ دا زخیرا کهِںدے نے۔
مَےں ڈِگا لّگداں اںباں توں, کّچے جِنّا دے ٹاهنے سی۔
تے ٹُّٹا جاپاں کھںباں توں, ےار نال دُّکھ سُّکھ مانے سی۔
هُن کِںجھ نِکلُو مےرے آپنے, مَےنُوں گھّت وهیراں وےںهدے نے۔
مَےں دُّکھ سُّکھ دا راجا هاں, مَےنُوں لوک فکیرا کهِںدے نے۔
مَےں هر غم.............
لّگا ڈِگ پِآ وِّچ پهاڑاں دے۔
جاپے پھس گِآ وِّچ واڑاں دے۔
پھسِآ جد وِّچ مںجھدھاراں دے۔
’واجاں ماربےگانا کهِ, بےتکدیرا کهِںدے نے۔
مَےں دُّکھ-سُّکھ دا راجا هاں, مَےنُوں لوک فکیرا کهِںدے نے۔
مَےں هر غم................
مَےنُوں ساون هرِآ نا کر سکِآ, بھادوں دے چماسے کی کهِنا۔
مَےنُوں رُّتاں نال کوای موه نهیں, ےاراں هر تماشا سهِ لَےنا۔
مَےں چُّپ هاں اُس دے بھانے ’چ, مےرا ماڑا وتیرا کهِںدے نے۔
مَےں دُّکھ-سُّکھ دا راجا هاں, مَےنُوں لوک فکیرا کهِںدے نے۔
مَےں هر غم................
مَےں شِکوا کِسے تے کی کرنا, ےار مرِآ وِّچ غریبی سی۔
اُه وےلا کِّداں بھُّل جاواں, جدوں چھّڈ گاے سبھ کریبی سی۔
هُن کھںبھ اُّگ پاے, جد اُّڈ پِآ۔
لوکیں کِسمت والا کهِ, بدلیآں لکیراں کهِںدے نے۔
مَےں دُّکھ-سُّکھ دا راجا هاں, مَےنُوں ےار فکیرا کهِںدے نے۔
مَےں هر غم...........
مَےں کِسے تے کردا گِلا نهیں, مالک هَے ےار غریباں دا۔
مِهنت کرواکے کُدرت نے, بدلِآ تار نسیباں دا۔
تاں هی اُسدا بھانا منّ کے, سرب هوری, خُش نال تکدیراں رهِںدے نے۔
مَےں دُّکھ-سُّکھ دا راجا هاں, مَےنُوں ےار فکیرا کهِںدے نے۔
مَےں هر غم پی کے تازا هاں, لوکیں سارے آکھن آپنا۔
نالے سُّکھ دا زکھیرا کهِںدے نے۔
