مَےنُوں تے سبھ چںگے لّگدے,
کِس-کِس دی تاریف کراں۔
رُّکھ-پهاڑ, رےت ِانسان,
هر ِاّک نُوں گھڑِآ بھگوان۔
وِکھدا نا کوای بےایمان,
سبھ بھانے اُس دے دِسدے نے۔
جِهڑا سبھ نُوں داتاں وںڈدا,
چوج اَوسے دے دِسدے نے۔
ماپے دھرت ’تے مےل کرا کے,
هر جیا پَےدا کردا اُه۔
ماںواں دے هِّک لا تھناں نُوں,
پےٹ نِّکِآں بھردا اُه۔
وّڈے هو دھرتی دی هِّک ’چوں,
دانے کھاںدے دِکھدے نے۔
جِهڑا سبھ نُوں داتاں وںڈدا,
چوج اَوسے دے وِکھدے نے۔
ڈاکٹر وی بنااے هونے,
دُّکھ ِاهناں دے هرن لای۔
کَےںچی نهیں پھڑاای هونی,
کُّکھاں خالی کرن لای۔
داتر سُّکے وّڈھن لای هونے,
هرے وّڈھدے دِکھدے نے۔
داتر کَےںچیآں تّک وےکھِآ,
چوج اَوسے دے وِکھدے نے۔
کاغج-کلم دواتاں سِآهی,
کِنّی مِهنت نال بناای۔
پھےر سرب دے هّتھ پھڑاای,
کِ سوهنی-سوهنی لِکھ لِکھاای۔
کوی کدے ادھِآپک تّکاں,
جو وِّچ پںجابی لِکھدے نے۔
نِگھا بھلی, گُربانی لِکھی جِن,
چوج اَوسے دے وِکھدے نے۔
