ِاس پںچھی نے منُّکھ تے
وِشواش کر لِآ هَے
ِاس دا کی بنےگا
مَےں تاں اَےوےں شُگل وجوں
تلی اُتے
مُوںگی دے دانے رّکھ کے
اُس ول ودھااے سن
پںچھی نے کول آ کے چُںجھ بھر لای
پںچھی نُوں کِوےں سمجھاواں کِ
منُّکھ اُتے تاں منُّکھ نُوں آپ
بھروسا نهیں رِها
منُّکھ نُوں تاں آپنے آپ تے وی
بھروسا نی رِها
تُوں مےرے اُتے اَےنا بھروسا کِاُں
کر لِآ
مَےں دال لَےن جاںدا هاں
تاں شںکا کردا هاں
کِ ِاس وِچ روڑ
نا هون, دُکاندار نے ِاس وِچ
مِلاوٹ نا بھر دِتی هووے
پھل لَےن جاںدا هاں
تاں ڈر هَے
ِاهناں اُتے دواایآں نا
چھِڑکیآں هون
سےل تے لّگا کوٹ کھریدن نُوں
دِل کردا هَے
تاں من کهِںدا هَے, ٹھهِر! ِاس وِچ
کوای چلاکی لگدی هَے
گھر لَےن لگدا هاں تاں
اںدرے اںدر کهِدا هاں:
اےجںٹ کِنّا جھُوٹھ بول رِها هَے
گھر آ کے سوچدا هاں,
مَےں اےجںٹ نُوں کِنّا جھُوٹھ دّسِآ:
جِنّی اُس نے اسل کیمت توں
ودھا کے دّسی مَےں آپنی پےشکش
اُنی هی اسل توں گھٹا کے دّسی
تے ِاه گُردوارے وِچ بَےٹھے
بھجن بںدگی کر رهے بںدے !
کی پتا
کدوں نںگیآں کِرپاناں کڈھ لَےن
تے لوکاں دے وِشواش نُوں
ٹوٹے ٹوٹے کر دےن
پںچھی نُوں کِوےں سمجھاواں
مَےنُوں تاں ِاه وی بھروسا نهیں
کِ اج جو مےرا سچ هَے
کلھ نُوں ِاه سچ رهےگا
جاں نهیں رهےگا
اج جو مےرا مِتر هَے
کلھ نُوں
رهےگا جاں نهیں رهےگا
جِس نے مےرے تے
اَےنا وِشواش کر لِآ
کی بنےگا ِاس پںچھی دا
