اّکھ 'سُّکھے' دی وےکھدی, کی کردا هَے ِانسان,
وّڈھ-وّڈھ رُّکھاں نُوں سُّٹدا, کھُد بندا هَے وِدوان۔
مَےنُوں تاں ِاه مُورکھ لّگے, آکھے مَےں مهان۔
ِاهدے وِّچ وی جان هَے, ِاه جانے کُّل جهان۔
هّتھ جوڑ کے آکھاں بںدِآ, آپنا پھرز پچھان۔
اّت چُّکی تُوں پھِردا اے, کر کُدرت دا گھان۔
ساڈے ساهاں دے راکھے نے, تُوں کِاُں نی کردا مان۔
جِنّا تُوں کردا نُکسان, مُّک جانی تےری پهِچان۔
آپنے لای تُوں سڑک بناوے, وِّچ رُّکھاں دی شمشان۔
جںگل وّڈھ پھَےکٹریآں لاوے, تُوں کںم کرے نادان۔
کُدرت تَےنُوں بُّکل رّکھِآ, تُوں منّ ِاهدا اهِسان۔
اںبار دھُںاے دے پَےدا کر, تُوں دھُںدلا کیتا اسمان۔
آاُن والی نسل نُوں لّگا, مَوت دے مُوںه وِّچ پان۔
اُّچا کِتو نا اُٹھِآ لّگے,جاوے وّل نِوان۔
کُدرت دی کر تُوں پُوجا, ِاه لِکھِآ وِّچ پُران۔
پا کُراهے مّت آپنی, کِاُں بھرے لںبی اُڈان۔
وِگڑ چُّکے مَوسم دے هالت, تّک هُںدے سبھ هَےران۔
لااَو رُّکھ بدلو دُنیآں, هَے دِل دا ِاه ارمان ;
اّکھ سُّکھے دی وےکھدی,کی کردا هَے ِانسان,
وّڈھ-وّڈھ رُّکھاں نُوں سُّٹدا, کھُد بندا هَے وِدوان۔
