مںزل مُکام آپنا نا کارواں آپنا۔
انّھے سفر نا’ پَے گِآ هَے واستا آپنا۔
بس ِاک کھلاا 'چوں لںگھدی جاںدی هَے ِاه زِمیں,
تے ِاس دے نال بّجھِآ هَے سِلسِلا آپنا۔
کےها سراپ مِل گِآ ساگر هی سُّک گاے,
هُن کھُشک هوںٹھ هن, تے جاں هَے تڑپھنا آپنا۔
اُه کھںبھ مےرے بنّھ کے کهِںدے نے اُّڈ جا,
هَے کول بے-بسی کھڑی, جاں پِںجرا آپنا۔
هَے روںدے روںدے آ گای هّسن دی جاچ وی,
پر رّب نُوں هَے رڑکدا, هُن هّسنا آپنا۔
آاےگی مَوت, هواےگی هَےران وےکھکے,
گُوںجےگا جد آکاش دے وِچ کهِکها آپنا۔
واداں-وِواداں وِچ مَےں پھسِآ نهیں کدے,
مےرے تاں جین دا هَے مےرا فلسفا آپنا۔
