اجے هويا نا نزارا تےرے دید دا ۔
اسیں مساں هَے لںگھايا چنّ اید دا ۔
وے ! اُه دھنیآں دا پُّت, پُّٹ دےوے مےری گُّت ۔
جے مَےں آکھاں نانک نے سانُوں هَے اُجاڑِآ ۔
بےبے نانکی کی جانے, مَےں تاں اَےوےں اُهدے بھانے,
بھُّکھ دُّکھ دا اُلاںبھا اُهدے سِر چاڑھِآ ۔
دِل ترِپتا دا نهیں وے پسیجدا,
اسیں مساں هَے لںگھايا چنّ اید دا ۔
مِلے آٹا نا اُدھار, بابے کالُو دے دُآر ۔
کی مَےں دّساں اُه هَے آکھراں دا سُوم وے ۔
کّڈھاں جدوں مَےں بھڑاس, جا سُلّکھنی دے پاس,
کهِںدی کِدھرے نی جاںدا تےرا ڈُوںم وے ۔
ساڈا لارِآں تے چِّت نا پتیجدا,
اسیں مساں هَے لںگھايا چنّ اید دا ۔
بھُّکھی ماتا ادھموای, انّھی اّکھیآں توں هوای,
تےرے باپ دِآں گوڈِآں 'چ پیڑ وے,
تےری چنّے جِّڈی بھَےن, متے بِّجاں اُهنُوں پَےن,
اجے هويا نا جُآن تےرا ویر وے ۔
پَےسا رُوپ نُوں هَے اّج وے کھریددا,
اسیں مساں هَے لںگھايا چنّ اید دا ۔
چڑھے وِهڑے وِچ چںد, لکھمی تے شری چںد,
جدوں هُںدے نے سُلّکھنی دے کول وے ۔
تُوں کی جانے انجانا, کی هَے سوچدا زمانا,
سُنّی هووے بال باجھوں جدوں جھول وے ۔
کاسا بھرنا هَے کدوں مےری ریجھ دا,
اسیں مساں هَے لںگھايا چنّ اید دا ۔
ڈِّگے باپ هتھوں سوٹی, مُوںه چ پھُّل جاوے روٹی,
جدوں سُنیںدا تُوں بھُّکھا تے تِهايا وے ۔
مےرے کھُلھ گاے وال, جانی آ گِآ بھُچال,
جدوں سُنِآ تُوں کَوڈے هّتھ آيا وے ۔
ٹُّٹ جانا سی پِآلا وے اُمید دا,
اسیں مساں هَے لںگھايا چنّ اید دا ۔
وےکھ مےری کُربانی, بھاوےں کِنّی بھُّکھی بھانی,
پر ودھ هَے سُلّکھنی توں جےرا وے ۔
ِاه هَے وّڈِآں دا ےُّگ, تےری سکنی نا پُّگ,
نااُں لَےنا نهیں شتابدی چ تےرا وے ۔
وے تُوں رهےںگا مُتھاج هر چیز دا,
اسیں مساں هَے لںگھايا چنّ اید دا ۔
