مارِآ سانُوں تاں ساڈے رهِبراں نے
کی پتا کی آکھِآ هَے مُخبراں نے
هّتھ اںبر وّل نا کريو کدے وی
آکھِآ پَےراں دے وِچ رُلدے سِراں نے
پِںجرا سونے دا سانُوں بھاا گِآ سی
هِچکچاںدے منِّآ زخمی پراں نے
هُن مکاناں تے دُکاناں دا سماں هَے
هُن سِرف ِاتِهاس ’چوں مِلنا گھراں نے
دِن—دِهاڑے پردِآں دی شهِ مِلن ’تے
زُلم کیتا بهُت چِّٹیآں چادراں نے
هور ندیآں واںگ اُه وی هَے ندی پر
خُدکُشی کیتی اُدھے وِچ ساگراں نے
سِرپھِرے دےںدے ن جےکر آسرا تاں
مار دےنا سی ‘امر’ دانِشوراں نے
