(1)
نهِراں نِّکیآں نے, لگدیآں لںمیآں وو۔
مَےںڈے آںگن 'چ جھُںمر تے سںمیآں وو۔
ِاس سهُ دا بھےد بےگانا نهیں,
گّل کیتی جھّکھڑیں کںمیآں وو۔
تےرے باگی رسن مُسںمیآں وو۔
چُّکیں پلکاں مدھُر سُونّیآں وو۔
اَووےں سُتر تےرے دروےس هواے,
اَووےں واٹاں تِّکھیآں کھنّیآں وو۔
تُوں واٹ مَےںڈی دا جامن هَےں,
هّبھو گّلیں مَےں تَےںڈیآں منّیآں وو۔
اُس رن وِچ مےری 'واج های,
اُس دھُوڑ 'تے اّکھیآں جںمیآں وو۔
مَےںڈے آںگن پھکیراں دا ےُمن اَوای,
آ جھّکھڑاں باهیں بھنّیآں وو۔
سهُ بھرِآ, کُسںبھڑا سِکھر بھکھے,
پَےریں بَےٹھ دھمالاں نے بنّھیآں وو۔
پای پلک تھلاں دی اّگ سُّٹے,
چھاواں گھنیآں دے هےٹھاں نے چنّیآں وو۔
سِر گُںبد بِن پرچھاوےں دے,
اُّتے کال دی کھوپری تھںمھیآں وو۔
اُّٹھی هےک کُهاراں دی ڈُّب موای,
کُڑے ساںبھ تھلاں دیآں کنّیآں وو۔
اَووےں اُڈدا تےرا باج پِآ,
اَووےں ےاد کرےںدیآں دھںمیآں وو۔
بےسک ठे پّتنیں سیںه سُّتے,
اَووےں دیوے جگدے بنّیآں وو۔
(2)
ِاّکو رمج, تے گّلاں کِنّیآں وو۔
در اُهیاَو جدوں دی وِنّھیآں وو۔
اَونی ملک1 دے تکھتاں 'تے راکھ پای,
تےگاں چُںمیآں پھکیراں نے جِنّیآں وو۔
دھُوه لرجے دے وِهڑے 'چوں انیآں دو
کِسے جِگر مےرے ول سِنّھیآں وو۔
کوای کّپر لهُو بھِآن دِسے,
سانُوں پَےڑاں دِسن دو بھِنّیآں وو۔
چُّپ رهِ تُوں بول ن بِرکھاں نُوں,
بس گّلاں نے اَونیآں جِنّیآں وو۔
اَےوےں مار ن 'واج پھکیراں نُوں,
چھاواں لںمیآں اساں نے پِںگھِنّیآں وو۔
ِاه گھُںمنگھےر هسر دی هَے,
مَےں نال پلک دے وِنّھیآں وو۔
نالے راه اسراراں دے دسدے رهے,
نالے بهِ مُرگابیآں رِنّھیآں وو۔
1. ملک = ملکُل مَوت۔
(3)
گّلاں درد دیآں اّج گِنیآں وو,
ڈُوںگھاں سهُ درِآواں نے مِنیآں وو۔
کِاُں نیںد 'چ پھجر مُریداں دی,
کِاُں تیر دگے هّتھ کِنیآں وو ?
“کِاُں جات اّلا دی آکھِر 'تے ?''
گّل سُنیں سرا دے رِنیآں وو۔
جھُںڈ بِرکھیں 'واج مُهّبتاں دی,
تھںمھ بھکھدے, نیهاں چِنیآں وو۔
اُه رات کهِر دی سرسا 'تے,
کوای باج اُّڈے وِچ کِنیآں وو۔
(4)
مَےں ڈاڈھیآں باهیں گھُّٹیآں وو,
سُّتی سِکھر دُپهِراں نُوں اُّٹھیآں وو۔
هاں, باکی اجے جنُونّ کِتے,
جِںد جان ساری هی لُّٹیآں وو۔
اُه تکدا پِآ دھمال مِری,
گھُںڈ کّڈھ ماهی نال رُّٹھیآں وو۔
پِآ سِکھر مُلک دا ڈھول سُنے,
پھُّل چُّک ماهی دا سُّتیآں وو۔
وِچ چار جُگاں دے هَول گھِری,
اّج لسکر وسل دے کُّٹھیآں وو۔
کوای ناد بھِآن ورولا هَے,
چّک دھر 'تے دھُوڑاں پُٹھیآں وو۔
هن سُکھن اّلا دے نال مےرے,
تےرے راه دُسوار ن هُّٹیآں وو۔
پاے ورجو, مُڑاں ن پُّٹھیآں وو۔
گّلاں جان مےری 'تے ٹُّٹیآں وو ۔
ِاه هِجر تےرا تے بول مےرا,
ساںجھاں هُّل پّتِآں جِاُں اُّٹھیآں وو۔
ِاه کَول مےرے درِآواں دے,
گھُّٹ جل بل ساںبھے مُّٹھیآں وو۔
هِّکو بول تُهاڈا جامن های,
بھاوےں جُگ جُگ پَےن ترُّٹیآں وو۔
(5)
پھُّل توڑ سرا تے هّسیآں وو,
گّلاں کنّ وِچ نبی نُوں دّسیآں وو۔
ِاه اُمر کسُںبھے دا پھُّل دسدے,
تاڑی مار نبی تے هّسیآں ۔
بُوها چھوڈ اّلا دا نّسیآں وو !
گّلاں مُڑ وتناں دیآں رّسیآں وو !
ِاک کول جنُونّ تھلاں دا هَے,
ِاک رںگ کسُںبھے دے ڈّسیآں وو۔
هاں ! تُسیں پھکیر دُنی دے هو,
مَےں باںه ڈاڈھی نے کّسیآں وو۔
مَےنُوں ورجن والے ورج رهے,
تےرے باگ سُهانے 'چ پھّسیآں وو
