پھےر گریباں دی بستی دے
بےبس بالگ
آپنی مّت دا کر آاے نے دان
ِاس بستی وِچ کدی کداایں
آپنی هستی پرکھن آاُںدے
رِجک رسُوکھ رساای والے پتوںتے دھنّوان
ِاس بستی دا
ورھِآں پِّچھوں چار دِناں لای
ودھ جاںدا سنمان
ِاس بستی دے
نھےر تںگ گھراں وِچ
نیرس تے بےرںگ گھراں وِچ
کدی کدی هَے پھےرا پااُںدی
سجری پَون دے بُلھِآں ورگی
مِّٹھے واادِآں دی کھسبو
بھُّکھ بھُلااُںدی
اّکھیآں نُوں بھرمااُںدی
پھِر آساں دی رںگ برںگی لَے
ِاه دِن کِهڑا نِّت آاُںدا هَے
جان هُولوےں دھںدِآں وِچوں
کُجھ گھڑیآں دی وِهل چُرا کے
اّکھیآں دے وِچ نوےں پُرانے کھاب جگا کے
پھِر آساں دی رںگ برںگی لو
ِاه دِن کِهڑا نِّت آاُںدا هَے
جان هُولوےں دھںدِآں وِچوں
کُجھ گھڑیآں دی وِهل چُرا کے
اّکھیآں دے وِچ نوےں پُرانے کھاب جگا کے
آپنے دُّکھ نوِرت کرن دی جِںمےواری
من بھااُںدے دل دے نےتا نُوں
دے آاے ساری دی ساری
هواے سُرکھرُو پھرج نِبھا کے
اّگوں کی کرنا اُه جانے
جاں جانے اُسدا ایمان
پھےر گریباں دی بستی دے
بےبس بالگ
آپنی مّت دا کر آاے نے دان۔
