بِردھ باپ دی دّبویں آواز 'چ تھِڑکدے بول-
'کِاُں پُّت ! هوِااَے کوای رُزگار دا چارا ?'
مےرے کنّاں وِچ
پرَےشر هارن دی آواز واںگ ساں ساں کردے هن
تے مَےں سڑک دے وِچکار
آوارا کُّتِآں واںگ
سُںدر کاراں پِّچھے دَوڑن دی بجااے
نںگے پَےریں سڑک دے کھّبے هّتھ
تُرن لگ پَےںدا هاں ۔
سُورج دُآلے گےڑے کڈھدِآں
ِاس بُّڈھے بوهڑ دی چھاوےں
مےری اُمر دا تےایواں مُّکن والا اے
پر ۔ مَےں اجے توڑی
کوشِش 'چ هی مشرُوپھ هاں
سَو وار, پرولے پھےرن تے وی
مّتھے دی دھُآںکھ اُبھر آاُںدی اَے
جِس کِسے مےرا مّتھا چُںمِاَے
اُسدا مُوںه کسَےلِآ گِاَے
تے اُه مَےتھوں دُور چلا گِاَے
ِاس وِچ کسُور تُر جان والے دا نهیں
مےرے وِرسے 'چ مِلی
مّتھے دی دھُآںکھ دا اے ۔
