مااے نیں دےه وستر اّگ دا چھےتی چھےتی۔
اساں اُلاهما لاهُنَےں جّگ دا چھےتی چھےتی۔
جِس نے مےرے سهِر دا سُکھ تے چَےن چُرايا,
پتا لگااُنا هَے اُس ٹھّگ دا چھےتی چھےتی۔
پَوناں دے وِچ وِس گھولدَے کِهڑا بںدا,
پتا کرو اُس دی رگ رگ دا چھےتی چھےتی۔
بڑے بڑے جَوهری وی سوچیں پَے جاںدے نے,
مُّل نایں پَےںدا سّچے نّگ دا چھےتی چھےتی۔
مَوسم بدلدِآں هی اّج دا بںدا ےارو,
رںگ وٹا لَےںدا هَے پّگ دا چھےتی چھےتی۔
ِاس نُوں رتا سُکاوو اےنی کاهل کرو نا,
بھِّجِآ دیوا ِاںج نایں جگدا چھےتی چھےتی۔
کی ‘کےسی' مِلِآ روکن دی هوس رهی نا,
تُر گِآ اُه مےرا کُجھ لّگدا چھےتی چھےتی۔
