اُمراں دے پِچھواڑے اںدر, دھُّپ ساڈی هَے موای,
رُوپ دیآں نے وَےری هوایآں, آدم کھور بلاایآں ۔
ِاک سڑکاں 'تے لُّک پںگھردی, دُوجے جِںد اساڈی,
تیجے ڈالر دیآں نِگاهاں, هن لاٹاں برساایآں ۔
مےرا چُٹکی چُٹکی وِکِآ, ماس کِرت دی مںڈی,
هُن بالن 'چوں کی ٹولےںگا, مےری اّگ دِآ ساایآں ۔
جِس دھرتی 'تے باپ مےرے نے, راٹھاں نُوں هّتھ جوڑے,
اُس دھرتی 'چوں ویر اُگاایآں, لّکھ مُوںه-زور کلاایآں ۔
اُّگیآں باهاں دی بولی جد, سیس مهِل تے کڑکی,
مهِلاں وِچلے وَےن اسانُوں, تارن لّگے داایآں ۔
جد بےلے 'چ چوری هوای, چُوری اسیں چھُڈالی,
پھےر راںجھِآں مهِبُوباں توں, هّس هّس لای چُراایآں ۔
جِس روڑی نے سڑک کِنارے وںگ مےری هَے توڑی,
اُس روڑی 'چوں اّج هتھَوڑے, کّڈھنیآں من آایآں ۔
پھےر نا کوای پُّت لںبڑاں دا, رُوپ کِرت دا چُوسے,
بّلیآں چُگن والیآں بّلیآں, بِپھر برانے آایآں ۔
