میلاں توں اپنا گھر وےکھاں۔
دھرتی توں جيوں اںبر وےکھاں۔
پردےساں وِچ گھاٹ ن کوای,
پھِر وی اےدھروں اَودھر وےکھاں۔
دےس بڑے نے وِکست لگدے,
پچھڑے هواے دِل پر وےکھاں۔
ڈھلدی اُمر بنے پردےسی,
اُکھڑے اُکھڑے تےور دےکھاں۔
وسدے رسدے گھر چھّڈ آاے,
فّنے خاں مَےں بے گھر وےکھاں۔
ڈھُبدا بےڑا کّد تارنگے,
بھٹکے هواے رهِبر وےکھاں۔
مهِلاں ورگے گھر چھّڈ آاے,
بندے هواے کھںڈر وےکھاں۔
