میم-متاں چھوڑ گھنی رات گای
کدی کھولھ تنی گل لگ سوےں ۔
کدی سینے دے نال سینا لّگے
هَے هَے اّگ لّگی سینے لّگ سوےں ۔
پر ساهِباں کھڑی کُوکےںدی مِرزا
ساںدربار توں لںگھ سوےں ۔
ِاه مِلیآں واهراں وّس ن کوای
کِتھوں لِکھِآ اّگ سوےں ۔
لَے کھارے توں ساهِباں نّسےں
کِهڑی ڈاڑھی تے تّگ سوےں ۔
هُن سّسی جِوےں پُنُوں وےکھےں
متاں نال نِهںگ سوےں ۔
هَےدر جاگےں تاں تھیوےں مُکّرب,
وےکھ کدی سُهرگ سوےں ۔۱۳۔
