مِهنتی هّتھاں ‘تے بےکاری دا مُهرا نا دھرو۔
ِاس لای جے کر سکدے چاراگرو! چارا کرو۔
تُر پاے وسنیک پردےساں نُوں روزی واستے,
هُن کھاموشی نال ِاکلاپا جرو, وسدے گھرو۔
تُںد تُوپھاناں نُوں پااُنی نّتھ ساڈا لکش هَے,
نھےریآں دا زور پل-دو-پل جرو, هںبھے پرو۔
سوچ لَےنا پھِر تُهاڈے بال کِّتھے رهِنگے,
وگدیآں پَوناں دیآں مهِکاں ‘چ زهِراں نا بھرو۔
کھُدکُشی کیتی تاں اُس دے کھےت بولی چڑھ گاے,
کارکھانے اَےن هُن اُپجااُنگے, سَوداگرو!
چاننی جِهڑی ٹِکے جل وِّچ ترںگاں بھر گای,
اُس نے کد چِهرا وِکھايا هَے تُهانُوں ساگرو!
کھور سکدی هَے تُهاڈے راج دی بُنِآد نُوں,
هاکمو! نِردوش دے هںجھاں دی واچھڑ توں ڈرو۔
