اَےسا کار وِهار ن کدے کریاے,
سهِنی پاے جِس توں مگروں پرےسانی ۔
کدر هںساں نُوں هُںدی اے موتیآں دی,
دِلاں والِآں نُوں دِل دی کدردانی۔
کّل سوهنی نے آکھِآ آسکاں نُوں,
مَےں نا کراں ِانکار تے نجرسانی ۔
ڈردے “ساهِب” نے اَوسدیآں گھُوریآں توں,
بولے هّسکے تاں اَوسدی مِهربانی ۔
