ِاّک سی چِڑی بڑی سِآنی
کاں سی اُس دا مُڈھدا هانی
ِاکو رُّکھ تے رهِںدے سی
دووےں رّل مِل بهِںدے سی
دُّکھ سُّکھ آپنا کهِںدے سی ۔
ِاک دِن چِڑی کُجھ دانے لّبھے
دانے سی ِاک گّٹھی بّجھے
دےکھ دانے چِڑی مُسکراای
کھےتی کرن دی جُگت بناای
لَے دانے چِڑی گھر لَے آای ۔
چِڑی کهے سُن ویرے کاواں
کنّ کر ِاک گّل سُناواں
کول مےرے نے کُجھ دانے
بیج دانے اسیں هور اُگانے
وںڈ دوواں نے رل مِل کھانے ۔
کاں کهے مَےں آاُںدا هاں
هُّکے چِلم بنااُںدا هاں
اُّچی ساکھ بهِںدا هاں
دو کُو سُوٹے لااُںدا هاں
تُوں چّل چِڑیاے مَےں آاُںدا هاں ۔
چِڑی اُّڈی مار اُّڈاری
سِر تے لَے دانِآں دی پںڈ بھاری
کھےت پهُںچی تھّکی هاری
گُّڈ کھےت اُهنے کری تِآری
بیجے دانے هِمںت نا هاری ۔
چِڑی کهے چّل کھےت هَے جانا
گُّڈ هَے کھےت نُوں پانی پااُنا
پا پانی کھےت سِںجدا کریاے
چّل کاواں چّل کھےتی کریاے
مِهنت توں کدے نا ڈریاے ۔
کاں کهے مَےں آاُںدا هاں
هُّکے چِلم بنااُںدا هاں
اُّچی ساکھ بهِںدا هاں
دو کُو سُوٹے لااُںدا هاں
تُوں چّل چِڑیاے مَےں آاُںدا هاں ۔
چِڑی وِچاری کرماں ماری
کاں دی اُڈیک کر کر هاری
گُّڈ گُّڈ کھےت پانی لااے
کاں هر وار آکھ سُنااے
لا لا لارے کھےت نا جااے ۔
ِاک دِن چِڑی کاں نُوں کهِںدی
چّل ویرا چلیاے واڈھی رهِںدی
واڈھی کر دانے کّڈھ لِآایاے
تُوڑی وّکھ دانے وّکھ بناایاے
آپنا آپنا هِّسا پاایاے ۔
آلس کاں دا مُڑ بھر آيا
چِڑی نُوں پھِر اُهنے آکھ سُنايا
چِڑی گای پر کاں نا آيا
چِڑی آپنا فرج نِبھايا
پھِر وی مّتھے وّٹ نا پايا ۔
پھِر آای وںڈ کرن دی واری
چِڑی نے کاں نُوں پھِر اواج ماری
سُن اواج کاں بھاری اُڈاری
کھےت پهُںچِآ کاں پهِلی واری
چھّڈ تُوڑی دانے مّل ماری ۔
لالچ وِچ کاں سی بھرِآ
چِڑی نال اُهنے دھوکھا کرِآ
چِڑی دی پےش گای نا کوای
دُکھی چِڑی من وِچ روای
آکھے مِهنت دا مَےنُوں فل نا کوای ۔
دُکھی چِڑی گھر مُڑ آای
سوچ سوچ اُهنے رات لںگھاای
چِڑی آپنی سِآنپ وِکھاای
وںڈ تُوڑی دی گھر لَے آای
کاں دی دوستی مار مُکاای ۔
تُوڑی نال چِڑی گھر بنايا
کاں وی دانے گھر لَے آيا
چِڑی نُوں دےکھ کاں کھِڑ کھِڑ هّسے
آپنے آپ نُوں چّتُر اُه دّسے
چِڑی نُوں اُه مُورکھ دّسے
کاں هّسے چِڑی دی دےکھ لاچاری
اُسے دِن پِآ میںه بھاری
چِڑی چھُّپ گای مار اُڈاری
کاں دی سی نا کوای تِآری
میںه نے کاں دی مّت ماری ۔
آلھنے وِچوں چِڑی دےکھے نزارے
کاں دے دانے بھِّجگے سارے
بھِّجِآ کاں نال ٹھںڈ دے ٹھارِآ
کول پاے دانِآں وِچ جا وڑِآ
اُهناں وی نا اُهلا کرِآ ۔
کاں نُوں پھِر چِڑی دی ےاد آای
تھّلے بَےٹھے اواج لگاای
بھَےنے مےری جان بچالَے
مَےنُوں آلھنے وِچ چھُّپا لَے
بھاوےں اّدھ دانے وںڈالَے ۔
چِڑی نے کاں دی ِاک نا منی
بھُّلی گّل نا لڑ جو بنّی
کاں رِها ٹھںڈ وِچ ٹھردا
نال چِڑی دیآں مِنتاں کردا
من هی من پچھتاوا کردا ۔
رات لںگھی هوای سوےر
مار کے کاں هويا سی ڈھےر
چِڑی دانے چُّک لِآای
مِهنت چِڑی دی رںگ لِآای
چِڑی دے چِهرے رَونک چھاای ۔
