مَےں ِاک مِهنتکش دا بّچا, من دا ساف تے دِل دا سّچا
ماں دا پیتا دُّدھ نا پُورا ,رهِ گِآ مےرا جِسم ادھُورا
تھوڑھے دُّدھ وِچ پّتی پاوے, لوریآں دے دے آپ پِلاوے
اُه وی سی مجبُور وِچاری, فاکے تںگیآں بھُّکھاں ماری
جد اپنا سی دُّدھ پِلاںدی, مَےں ودھدا اُه گھٹدی جاںدی
چار گَےراں دے کںم سی کردی, بھاںڈے ماںجے پانی بھر دی
مَےتھوں وّڈی نال لَےجاوے, تاں جے چھےتی کںم مُکاوے
نال مَےنُوں لَے جا نا سکدی ,جھِڑکاں جھںباں تو سی جھکدی
اُهدے توں بھاںڈے مںجواوے ,آپے کّپڑے دھوںدی جاوے
مِهنتکش مزدُور پيو سی,گھر توں رهِںدا دُور پيو سی
گںدی جِهی وستی وِچ رهِنا, نالیآں اُّتے اُٹھنا بهِنا
تھاں تھاں توں سی کُرتا سیتا, جُّسے دا لهُو مّچھراں پیتا
وِچ جوانی چِّٹا جھاٹا, ڈُّلھِآ جاپے فرش تے آٹا
هر وےلے سی کھںگھدا رهِںدا, کهِںدا سی ِاه اُٹھدا بهِںدا
دهاں سالاں دا هو اَواے پُّترا! ساںواں نال کھلو اَواے پُّترا!
جد مَےں چهُںآں سالاں دا هويا, جان لای سکُولے رويا
اںماں بستا پھّٹی لَےدے, پڑھنا اَےں مَےں پيو نُوں کهِ دے
پر ابے نے پھڑِآ باںهوں, کُّٹدا لَے گِآ کّچی راهوں
چھّڈ اساں کِآ پڑھ کے لَےنا, مِهنتکش دا مِهنت گهِنا
گاهکاں تاایں چاه پھڑاویں, ٹِّپ مِلے تے کھیسے پاویں
کُّجھ تے مےریآں گھٹن سزاواں, چھوٹی اُمرے گھٹدا جاواں
هُںدے بھاوےں سّت اںنجانے, مَےں سن سارے کںم تے پانے
