نانک هون دا بھاو
کُدرت دی کِتاب کھولنا
برهِمںڈ نُوں ِاکو ساهے پینا
لهِراں نُوں آپو وِچ سینا
تے شبد نُوں جینا---
کوای آکھے بھُوتنا, کوای وےتالا
پر نام کھُماری چ نانک بااُرانا
کوای نهیں سی جاندا گُجھیآں رمزاں
بلِهاری کُدرت وسِآ
اُس نے رّب نُوں چھُوهنا تے وےکھنا دسِآ
نانک نُوں جانن لای, سِکھ هونا جرُوری نهی
جو اُس نُوں جانن لگدَے, اَو سِکھ هو جاںدَے
مَےں ۵۵۰ سال پهِلاں دے ۲۰ رُپاے دی کیمت
اج دے ےُگ چ مِتھی, دںداں نے زبان چِتھی
هاں...اَوهی لںگر اج تیک چلدَے
اَودی پَےلی دے کاگز, اج وی اَودے ناں تے بولدے نے
نا سری چںد نا لکھمی داس کوای نهی داوےدار –
بےبے نانکی توں رباب لَے, بالے مردانے سںگ
بابا راهے پَے جاںدا
تَےنُوں مَےنُوں وسا کے, آپ اُجڑ جاںدا
باغی بابا, سفر وِچ رهِںدا,
کلم نُوں تلوار واںگ ورتدا ,
هُکمران دی اکھ وِچ رڑکدا,
بابوانی لِکھدا,
تےرا تےرا کردِآں,
اَودے سارے هِساب پُورے کر دِںدا ,
ِاه گل تے مےرے پُرکھے مےرے بابے دی هَے
اَو ساڈے سبھ دے گھر دا وّڈا جیا هَے
رُسدے هاں تے تُوں کهِںدے هاں
موه کردے هاں تے بابا جی
وَےراگ چ هُںدے هاں تے ساهِب
اَو پاتشاه نال نال وِچردا
هتھ کار ول تے من کرتار ول کردا
اَونے ساڈے هتھ کلم پھڑاای,
تے وکت آاُن تے سںت سِپاهی بن کے
اےهی کلم چلاای,
مَےں اَودے زاویاے تو سںسار وےکھدی هاں
اَو مَےنُوں راجان جںمن دا اهِساس کروااُںدَے
تے آپ--مَےں بنجارن رام کی هو جاںدَے
بابا کابا گھُما کے, بالاں دا کرُولیآں والا پانی پی جاںدا
دھرت سُهاوی تے نام وکھر وپار کردا
اَودا پیر, اَودا گُر, اَودا رّب, مےرا بابا
سولاں کلاں سمپُورن, سبھ دا سبھ کُجھ هو جاںدا
سِدھ گوشٹیآں کردا
لِکھن پڑن بولن لای بھاشا دِںدا
کلےُگ چ کیرتن پردھان کردا
رُوه نال راگ چھےڑدا, اَےسا گااُںدا
کِ گااُنا هی ےوگ هو جاںدا, گااُنا هی دھِآن هو جاںدا
بڑی سادگی نال اَوه
تے گگن دے تھال وِچ, روی چںد دیپک بنا کے
سارے دے سارے تارے چِن لَےںدا
اَودی آرتی سُنن, کرتا آپ آںاُدا
تے مستانا نانک, کُدرت نال مِل کے
آپ کادر هو جاںدا---
پر اّج مَے بےمُکھ هاں
سجا سجا کے لِکھدا هاں
مُوںهوں سوار سوار کے بولدا هاں
پون گُرُو پانی پِتا
پھِر-گھڑیاے شبد سچی ٹکسال
پھِر-سو کِاُں مںدا آکھیاے جِت جںمے راجان
پر مَےں کںڈا, مَے ملک بھاگو, مَے سّجن ٹھگ
مَےں ولی کںدھاری, مَےں واڑاں دا چور
مَےں کُڑی مار, کُڑی کھور
هٹدا نهیں, ٹلدا نهیں
مَےنُوں تے پَےر پَےر تےری لوڑ,
بابے آکھِآ هتھیں کِرت کرنا هی هَے نام جپنا,
تے نانک نُوں جانن لای مَےنُوں هِںدُو سِکھ مومن نهی,
سچا کِرتی هونا پَےنا, مِّٹی چ مِّٹی هونا پَےنا
---بُدھ هونا وی اَوکھا هَے
پر نانک هونا بهُت اَوکھا
سفر دی غرد, سُلکھنی دی جھولی برکت بن ڈِگدی
اَوه ترِپتا دے پُتر نُوں, کھاموشی نال اُڈیکدی
نانک زرے زرے وِچ ساه لَےںدا
برهِمںڈ گاه لَےںدا
تے هر اُداسی توں باد گھر پرت آاُںدا
تے هر اُداسی توں باد گھر پرت آاُںدا-
