مےرا دُکھڑا وّدھ پھُل کے بےسّک اںبر تّک جاوے ۔
مَےں نایں چاهُںدا اُسدا سايا تےرے گھر تّک جاوے ۔
مےرے نال تُرن توں پهِلاں سوچ لویں سَو واری,
سُولاں بھرِآ رستا هَے جو پرےم نگر تّک جاوے۔
تَےنُوں اتِآچار مُبارک مَےنُوں سادک ججبا,
مَےں لوچاں ِاه رِستا آپنا, نِبھ آکھر تّک جاوے۔
نَےتِکتا دا باپُو کِدھرے مِل جاوے تاں کهِنا,
اُس دی بےٹی مُولوں هوای ‘نِروستر' تّک جاوے۔
اُه چِهرا جو رّب هَے مےرا, سیس مهّلیں وسدَے,
مَےں مِّٹی, کِاُں مےرا کِنکا اُسدے در تّک جاوے ۔
مَےں سڑدا هاں سّجن کھُس نے ِاه گّل کیکر منّاں,
مےری اّگ دا سےک تاں دُسمن دی آںدر تّک جاوے ۔
آپنا آپ بچا کے ‘کےسی' اےس گلی 'چوں تُر جاه !
ِاس توں پهِلاں کِ سّجن دا هّتھ کھںجر تّک جاوے ۔
