مےرے اںدر گھور بگاوت هوای هَے۔
اُه کِاُں بَےٹھا سّچ توں مُوںه لُکوای هَے۔
هُن کِاُں تےرا جوش مّٹھا هَے پَے چلِآ,
کِاُں نا کردا دِل هُن چاراجوای هَے۔
اُه ڈرِآ هَے سُولی توں جاں هاکم توں,
جاں پھِر هوای هونی گّل تاں کوای هَے۔
سّچ دے راه 'تے چلدے راهی تھوڑے نے,
اُه گّل کردے جو جاپے انهوای هَے۔
تےری تاکت تےری کلم بتھےری هَے,
زابر دے جِس سّچ دی نوک چُبھوای هَے۔
ِاه اهِساس 'امر' تُوں هر پل ےاد رّکھیں,
سّچ جِّتدا هَے, هار بدی دی هوای هَے۔
