مےرے دِل دے بُوهے اُهلے لُکِآ اے کوای هور۔
واج مَےں هور کِسے نُوں ماری, رُکِآ اے کوای هور۔
سُفنے هور کِسے دے تّکدی رهِ گای اّکھ نِمانی,
سهِرا بنّھ تکدیر دے سِر تے ڈھُکِآ اے کوای هور۔
اُدھر پِآر وِسار کے بَےٹھا هويا سُّکھ دی چھاوےں,
جِهنُوں چےتے کر کر اےدھر مُّکِآ اے کوای هور۔
مَےں ِاشکے نُوں روگی کیتا پی کے ''مَےں'' دا زهِر,
ریتاں شِملا اُّچا رّکھِآ جھُکِآ اے کوای هور۔
بھُنّے موٹھ کِسے دے اّگے سُکیآں هریآں هوایآں,
هرا بھرا هوون دے چاایں سُّکِآ اے کوای هور۔
بھارے بھار جیون دے سُغرا, ِاشک دے راه کںڈِآرے,
پَےر مَےں کوای چُکنا سی تے چُّکِآ اے کوای هور۔
