مَےنُوں تاں مےرے دوستا
مےرے غم نے مارِآ ۔
هَے جھُوٹھ تےری دوستی دے
دم نے مارِاَے ۔
مَےنُوں تے جےٹھ هاڑ 'تے
کوای نهیں گِلا
مےرے چمن نُوں چےت دی
شبنم نے مارِاَے ۔
مّسِآ دی کالی رات دا
کوای نهیں کسُور
ساگر نُوں اُهدی آپنی
پُونم نے مارِاَے ۔
ِاه کَون هَے جو مَوت نُوں
بدنام کر رِهَے ?
ِانسان نُوں ِانسان دے
جنم نے مارِاَے ۔
چڑھِآ سی جِهڑا سُورجا
ڈُّبنا سی اُس زرُور
کوای جھُوٹھ کهِ رِها هَے
کِ پّچھم نے مارِاَے ۔
منِّآں کِ موياں مِّتراں
دا غم وی ماردَے
بهُتا پر ِاس دِکھاوے دے
ماتم نے مارِاَے ۔
کاتل کوای دُشمن نهیں
مَےں ٹھیک آکھداں
'شِو' نُوں تاں 'شِو' دے
آپنے مهِرم نے مارِاَے ۔
