سماں بڑا کُّتا هَے مےری بُلبُل
باگاں 'چوں باهر آ
اتے سڑکاں 'تے بھٹکدیآں رُوهاں ول وےکھ کے
بھَوںکنا جاں رونا شُرُو کر
هُن تےرے گیت نُوں سُن کے
کوای وی بیمار رازی نهی هواےگا
آکھر اےهیاَو سی نا گیت
جو رُّکھ دیآں ٹاهنیآں 'تے ترےل واںگ جںم گِآ
تے سُورج دی مامُولی جِهی چِپر توں جھاُں کے
بھاف بن کے اُّڈ گِآ
سماں بڑا کُّتا هَے مےری بُلبُل-
ِاهنے گھڑی دیآں سُوایآں نُوں وّڈھ کھادھا هَے
دیواراں نُوں چّک مارے هن اتے گملِآں تے مُوتِآ هَے
ِاه کھورے هور کی کردا, جے سرکار دے بںدے اےس نُوں پٹا پا کے
بںگلِآں دے پھاٹکاں 'تے نا بنّھدے
مےری بُلبُل آپنے کںم هُن کُجھ هور ترھاں دے هن
هُن آپاں جین ورگی هر شرت نُوں هار چُّکے هاں
مَےں هُن بںدے دی بجاِا گھوڑا بننا چاهُںدا هاں
ِانھاں ِانسانی هّڈاں 'تے تاں کاٹھی بهُت چُبھدی هَے
مےری(آں) براچھاں تے کڑِآلا پیڑ کردا هَے
مےرے ِانسانی پَےر غزل دے پِںگل ورگی ٹاپ نهیں کردے
سماں بڑا کُّتا هَے مےری بُلبُل
