رُّکھاں دے جھُںڈ تھّلے
اُّچھلدے پانیآں دے چسمے
دھُّپاں دیآں نِّگھیآں چھاواں
کَون بَےٹھ ِانھاں دے رںگ مانے
تھاں-تھاں وِسواساں دا کتل هووے
جِںدگی رهِ گای
سّٹا باجار بنکے
دِلاں دا بھےت
ِاک لںما سپھر هَے
دم گھُٹدا هَے
درداں دی کهانی سُنا کے
اُداس نِموجھُونا من
نِڈھال پِآ هَے
ممتا دے بںدھناں دے
چّکراں 'چ پَے کے
هر روج رےتے دے گھر بناای جاواں
وِچ چیچ وهُٹیآں وساای جاواں
لالسا رهی مےری
رُوهاں دا کدے مےل هو جاوے
وپھا دے مںدراں نُوں
پانی چڑھاای جاواں
