دِن رات کراں مَےں ِابادت تےری,
جو کُجھ وی کِها تُوں سبھ منِّآں,
تُوں منّ جاں نا منّ مےری سهِجادیاے,
نی اساں نے تاں تَےنُوں رّب منِّآں۔
تےرے بارے سوچاں تاں سکُون مِلے,
تُوں مِلےں تاں اُه اّلا رسُول مِلے,
چَےن کھوون دا وی هّک دِّتا تَےنُوں,
تےرے گھر نُوں اساں نے هّج منِّآں۔
تُوں منّ جاں نا منّ مےری سهِجادیاے,
نی اساں نے تاں تَےنُوں رّب منِّآں۔
