ٹھیک ِاه مِّٹی دا پُتلا هی سهی
منِّآں ِاس دی هکیکت بهُت نهیں۔
ِاک سُالا پر هَے ِاس وِچ بھڑکدا,
سبھ هکیکت هَے ِاهو مےرے لای
گِّل هی چوں گُّل کھِڑدے نے سدا۔
ٹھیک ِاه مِّٹی دا پُتلا هی سهی,
لےکھ-بںدھن دی کهانی رهِن دے,
هو گای ِاه گّل پُرانی رهِن دے,
اےس مِّٹی دی رتا تدبیر تک !
دھرت-کھِّچ دی ٹُّٹدی جںجیر تک !
وےکھ مِّٹی اںبراں تے چھا گای
وےکھ مِّٹی بھےت کی کی پا گای !
منِّآ کِ سںگھنی دُّکھاں دی بھیڑ,
مَےں نهیں کهِںدا کِ مُّک جاوےگی پیڑ,
مَےں ِاه کهِںدا هاں سکل وٹدی رهے,
مَےں ِاه چاهُںدا هاں سدا گھٹدی رهے۔
مَےں نهیں کهِںدا کِ دھرتی سُرگ هَے,
نا مَےں کهِںدا هاں سُرگ بن جااےگی۔
سُرگ اسلیات نهیں آدرس هَے۔
اسلیات آدرس دا سںگھرس هَے,
بس ِاهو سںگھرس هَے ِاه جِںدگی,
ِاه جو مِّٹی وِچ سُالا مچلدا۔
سُکر هَے مںجِل نهیں ِاک تھاں کھڑی,
نهیں تاں پَے جانی سی ِاک مُسکل بڑی۔
اےس سُالے نے سدا سی بھڑکنا,
پا کے مںجِل جی نهیں سی پرچنا,
پھےر پَے جانا سی پِّچھے پرتنا,
اّگے-اّگے وّدھ رهے جِاُں-جِاُں کدم,
پِّچھے پِّچھے هّٹ رهی هَے هر گھڑی
سُکر هَے مںجِل نهیں ِاک تھاں کھڑی۔
ٹھیک ِاه مِّٹی دا پُتلا هی سهی,
پر بڑا کرتب هَے ِاس دی جِںدگی۔
بھڑکدا سُالا رهے نِّت بھڑکدا۔
رهِن گِّل 'چوں گُّل نوےں کھِڑدے سدا
