سّجن جی
اسیں مِّٹی دے باوے
نِّت سانُوں بِرها
سِر 'تے چا کے
تکدیراں دے مےلے اںدر
نِس دِن وےچن جاوے
سّجن جی
اسیں مِّٹی دے باوے ۔
اُمر دے پّتنیں
چھِںجھاں جُڑیآں
پیڑاں پهِن پںجےباں ٹُریآں
کوای کوای ساڈا سُپنا اںنجانا
پا اکلاں دے سُّچے لیڑے
بُّڈھے دِل دی اُںگلی لّگ کے
مےلا وےکھن آوے ۔
ِاس مےلے وِچ
ان-هّد بھیڑاں
هر سُو اُّڈن دُّکھ دیآں دھُوڑاں
پَےر پَےر 'تے ڈھول ڈھمّکا
پھِرن مّچھریآں غم دیآں هُوراں
آلا بھولا سُپن اںنجانا
بهِ فِکراں دے لال پںگھُوڑے
پُّٹھے جھُوٹے کھاوے
اَےسے آون گےڑ سمےں دے
سِر نُوں بھَوں چڑھ جاوے
تکدیراں دے مےلے اںدر
ِاه سُپنا گُںم جاوے ۔
اُّچی اُّچی رواے سُپنے
هر چِهرے دے نکش پچھانے
پر ِاس سُپنے دا کوای نا والی
ِاس سُپنے نُوں کوای نا جانے
دِل دی گُّٹھے پھڑھی لگا کے
بِرها بَےٹھا وےکھی جاوے
چُّک کںدھاڑے سُپنے تاایں
کُّل مےلے دی سَےر کراوے
پر سُپنا تاں روای جاوے ۔
پر سُپنا تاں روای جاوے
لّکھ سُپنے تھیں اُه ورچاوے
لّکھ دےوے مِّٹڑی دے باوے
پر سُپنے تھیں کُجھ نا بھاوے
هر باوے نُوں غُّسے دے وِچ
بھوں دے اُّتے مار وگاهوے
انّھیں خلکت دے پَےراں تھیں
هر باوا ٹھیکر بن جاوے
سّجن جی بس اےداں هی کُجھ
هر باوے دی اَودھ بِهاوے
اسیں تاں بس مِّٹڑی دے باوے
نِّت سانُوں بِرها
سِر 'تے چا کے
تکدیراں دے مےلے اںدر
نِس دِن وےچن جاوے
اسیں تاں بس مِّٹڑی دے باوے ۔
سّجن جی اسیں مِّٹی دے باوے
نِّت سانُوں بِرها
سِر 'تے چا کے
تکدیراں دے مےلے اںدر
نِس دِن وےچن جاوے
سّجن جی
اسیں مِّٹی دے باوے ۔
