ناگ بِرهوں دا کھادھا,وسلاں دے مور نے۔
جِّت-مُّکٹ ‘تے دِّتے هُّلے,مور-پںکھ چھور نے۔
جِّتھے پیڑ-پرشاد,کَوڑا مهُرا وی سواد۔
اَوهنُوں هاراں بھلاں کِّتھے,جِهدی جںگ هی ارادھ?
کُشتے بنااے جِنّھاں, سںخیاے دے گھُّٹ۔
اَوه مِّٹڑی دے مور,کدے هُںدے نهیں ٹُّٹ۔
بدامی مُّکھ ‘تے چُآتی,بے-نزیر, وڈآکی
ِاه سُورجاں دے ساتھی,بھاوےں کالے گھنکور نے۔
جِّتھے گّڈے وی جهاز,تںبُو-تّپڑ وی تاز
وِدھی-بنی نُوں مخَولاں,هاتھی هَوسلے فَولاد
جںگ-جُوجھ دے ارتھ,نُوری-کھںڈے دے جواب
جِّتھے مَوت-مُوںهے ساز,ديو-دمامے دے سواب
رُوه-روهی وِّچ ٹھںڈ,سُوها-لهُو پرچںڈ
مالا,منیآں ‘چوں جںمے,تیر, تُںگ, باراں بور نے۔
کّچے کُّچھڑ نِواسی,شیر-کھورے نے شهید
هِمالِآ دے جھںڈے بنے,نےزے, سُولی دے مُرید
کال-کوٹھڑیآں وِّچوں ,ساز-سُورے نے آزاد
اّک-پّتراں دا جِّتھے,پُوڑے-مّٹھی ‘جا سواد
جِںدُو پَےڑاں دی تِهاای,مِّدھے پانی پرچھاای
رُوه-کلُوت جُدا کیتے,“تُوں”, “مَےں” والی لور نے۔
ناگ بِرهوں دا کھادھا,وسلاں دے مور نے
جِّت-مُّکٹ دے دِّتے هُّلے,مور-پںکھ چھور نے۔
