ِاک اّکھ سُّکے دُوجی آوے
وگدی ندی کی بات سُناوے
دُّدھ ندی دا سُپنا سُّکِآ
کُوںج هںجھ نے جرنا -مِّٹیاے انسِںجیاے!
کالیآں راتاں چنّ نا تارے
من دے هَول مَوت دے لارے
تن دے رِسدے پھوڑے اُپر
پَون-پھِها کِس دھرنا -مِّٹیاے انسِںجیاے!
تےرے هِّسے چُّپ اُداسی
تانے مِهنے دُّکھ چُراسی
چوبھاں آراں کںڈِآں نے هی
چُنّی دا لڑ پھڑنا- مِّٹیاے انسِںجیاے!
سُورج تےرا وےس نی بننا
کِرناں تےرا دےس نی بننا
کّلمُکّلی تُوں جںمیں سی
کّلمُکّلی مرنا – مِّٹیاے انسِںجیاے!
