اُه مُهّبتاں دا بادساه کهااُںدا هَے ۔
جو مَےتھوں درداں دے ٹوکرے ڈھواںاُںدا رِها ۔
دِل دا چور پھرےبی, مَےنُوں نام دےتا ۔
جھُوٹھے دااوے جو کر بھرمااُںدا رِها ۔
اُه چھِّلدا رِها مےرے جکھماں نُوں ۔
تے مَےں مّلھم پِآر دی لااُںدا رِها ۔
نِّت دّس کے آپنیآں مجبُوریآں نُوں ۔
سانُوں مِلن سمےں ترسااُںدا رِها ۔
اساں مںگیآں کھَےراں اُهدی جِںدگی لای ۔
جو ساڈے درد جھولی وِّچ پااُںدا رِها ۔
کِتے گھٹ نا جاوے تُبکا لُون بننا ۔
تے مَےں چھاںوےں اّتھرُو رّکھ سُکااُںدا رِها
مَےں کادر کهِ اُس نُوں پُوجن لّگ پِآ ۔
اُه بدنامی دے ٹِّکے مّتھے لااُںدا رِها
مَےں ےار ےار پُکار کے میرا بن گای ۔
تے اُه جّگ توں سانُوں چھُپااُںدا رِها ۔
جِاُںدے جیا نا سرب دی کدر کیتی ۔
موياں گیت پِآر دے گااُںدا رِها ۔
هُن بِرهے نُوں اُه سُلتان کهِںدا ۔
جو پلوس کے چھِّچھڑے, جکھماں دے لااُںادا رِها ۔
سرب جِهے نهی نِّت پِآر مِلدے ۔
ےوگی بن وںجھلی هُن وجااُںدا رِها ۔
