سوچ کِ تَےنُوں مُهّبت هو گای ۔
کّلا سوچ سوچ مُسکرا کے تے وےکھ ۔
سوچ سّجن هّتھ تےرے وّل کرتا ۔
اپنا هّتھ سّجن پھڑا کے تے وےکھ ۔
سوچ کِ مکھملی مُلاِام جِها هّتھ اُهدا ۔
آپنا هّتھ سینے نال لا کے تے وےکھ ۔
سوچ تےرے کول بَےٹھا تَےنُوں کِنّی سںگ لّگی,
چُنّی پّلا دںداں 'چ دبا کے تے وےکھ ۔
سوچ بَےٹھ ساهوےں پِآر گیت گااُنا پِآ,
نیویں دھَون کر گُن گُنا کے تے وےکھ ۔
نَےنیں اُهدے سُرما تُوں کّجلے دی دھاری بن,
نَےنی نَےن پا سرما کے تے وےکھ ۔
سوچ تُوں رُوهانی رّکھ, منّ لَے کِ مِل پِآ,
نَےنیں هںجھُو کےر گل لّگ کے تے وےکھ ۔
سّچیآں مُهّبتاں دے اهِساس هی بتھھےرے هُںدے,
'سرب' والے بھےکھ آس رّکھ کے تے وےکھ ۔
